Cztery kółka

Moim największym przewinieniem względem Islandii jest fakt, że nie posiadam prawa jazdy. Bardzo popularne jest wypożyczanie na wyspie samochodów, niektórzy turyści również spektakularnie lądują nimi w rowach albo w rzekach. Samochód to na Islandii podstawa. Sprawny i dobry jeep z napędem na cztery koła pozwala zwiedzić całą wyspę w kilka dni. Podczas mojego pobytu skorzystam oczywiście z tego, że Patrycja z Adamem posiadają i potrzebne uprawnienia, i dobry samochód. Także mój gospodarz na północy kraju - Zbyszek - ma to, co konieczne, żeby np. w krótkim czasie pokazać mi tak zwany Diamentowy Krąg. Poza tym jestem skazany na komunikację autobusową. Właściwie to tylko dwa razy zamierzam z niej skorzystać, kiedy będę przemieszczał się z Reykjaviku do Akureyri i z powrotem. Ostatnie dni pobytu byłyby okazją do pojeżdżenia jeszcze tam, gdzie mnie nie było, ale przypuszczam, że zdecyduję się na piesze poznawanie okolic stolicy albo wezmę udział w jakiejś krótkiej organizowanej wycieczce objazdowej. To wszystko. Reykjavik tylko na piechotę, choćby to miały być liczne kilometry. To sobie już obiecałem.

Właściwie to nigdy nie zastanawiałem się nad tym, dlaczego nie zrobiłem tego prawka. Wiedziałem, że to się wiąże z kosztami, ale nie one były barierą. Zakodowałem sobie - co jest zresztą faktem - że nie będzie mnie nigdy stać na samochód, więc po co prawo jazdy? To teraz mam. Trudno sobie wyobrazić stały pobyt na Islandii bez tego dokumentu. Przestrzeń jest ograniczona, ale przypuszczam, że Islandczycy korzystają z samochodów jak Amerykanie - z różnych powodów, przede wszystkim ze względu na trudne warunki atmosferyczne i wypadanie komunikacji zbiorowej z kursów. A ja się ograniczyłem na własne życzenie i teraz mi to doskwiera. Choćby z tego powodu, że nie będę mógł zmienić za kierownicą Patrycji lub Adama, jeśli zdecydujemy się na to, by wyjątkowo długo jeździć.