Zdumienia, pokora i inspiracja

Kinga sprawdziła mi pogodę na czas lipcowego pobytu. Zapowiada się idealnie. Oby nie było dwudziestek. Nie dość, że raj na ziemi, to jeszcze wymarzona temperatura. Wszystko zapowiada się tak idealnie, że aż się zastanawiam, co może w międzyczasie runąć. Na razie myślę o tym, jak cudnie chłodno jest na Islandii, gdy dzień po dniu borykam się z gorącem. Jeszcze gdzieś tak do trzydziestego roku życia wysokie temperatury znosiłem w miarę dzielnie. Nigdy nie lubiłem, ale też nie utyskiwałem za bardzo. Dziś powyżej 22-23 stopni po prostu się męczę. Organizm wypracował sobie taki, a nie inny rytm pracy i najwidoczniej lubi pracować, gdy jest chłodno. Potem się buntuje.

Tymczasem zacząłem podglądać jednego buntownika, który chce przemierzyć Islandię na rowerze. Niejaki Kuba Witek rozpoczął już swą podróż, ale jej rejestracja zakończyła się - póki co -  na pierwszym wpisie. Trzymam za niego kciuki i życzę, by wyprawa się powiodła, ale jednocześnie myślę o tym wszystkim z niedowierzaniem, bo pokory wobec trudnej aury mi nie brakuje, a Islandia przez większą część roku taką właśnie oferuje. I to też jeden z powodów, dla których tak wielbię wyspę. Bezkompromisowość w traktowaniu człowieka. Ma znać swoje miejsce. Jest dzieckiem natury i w jej łonie się rozwija. Tymczasem uznał, że można oszukać przyrodę. Staje się coraz bardziej butny i niepokorny. Doprowadza do katastrof ekologicznych i ocieplenia klimatu. Człowiek wszystko uzna za zdobyte i okiełznane, ale rzadko pamięta o tym, jak łatwo może go pokonać natura. Ta islandzka oferuje z jednej strony bardzo zdrowy klimat (choć Patrycja mówi, że w leczeniu Islandczycy stosują głównie ibuprom, więc chyba lepiej tam nie chorować), z drugiej jednak - warunki wymagające ciągłego dostosowywania się, bez możliwości szarżowania. Nie wiem, czy Kuba Witek szarżuje, ale nie wyobrażam sobie jazdy na rowerze przy naprawdę porywistym wietrze albo deszczu padającym poziomo. Ciekaw jestem, czy wyprawa się uda. Kuba zainspirował mnie, żeby pojeździć sobie trochę po Reykjaviku i okolicach. Wypożyczalnię rowerów będę miał dosłownie pięć minut piechotą od swojego domku, a i cena - jak na Islandię - nie przyprawia o zawrót głowy, jeśli chcę wynająć sprzęt na cały dzień.