Zdrowie

Ostatnio nie mam za dużo czasu, by rozmyślać o Islandii. Może to i dobrze, nie narzekam na powolny jego upływ. A dzieje się sporo. W tym tygodniu ponad 20 km w górach podczas wycieczki z wychowankami - to dla osoby, której jedynym sportem jest dobieganie do autobusu, naprawdę spory wyczyn. Lecząc zakwasy, myślę o sprawach związanych ze zdrowiem. Czeka mnie przeprawa po Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego czy jak ona się tam nazywa. Tylko dwa punkty w Krakowie obsługują jej wydawanie i z tego, co wiem, trzeba się naczekać. Oczywiście jeśli ktoś chce od razu, a ja bym bardzo chciał, bo nie chce mi się dwa razy jeździć. Poczytałem jednak, że ten dokument zapewnia w ramach ubezpieczenia zdrowotnego jedynie lekarza pierwszej pomocy i nic więcej. A ponieważ Patrycja mówi, że w Islandii wszystko tacy lekarze leczą ibuprofenem, postanowiłem dołożyć parę złotych i wziąć sobie ubezpieczenie zdrowotne na dwa tygodnie podróży w AXA. Nieduża kwota, a mam też ubezpieczony bagaż na wypadek zagubienia, no i transport ciała do Polski, gdybym np. zszedł na zawał po obejrzeniu całego tego piękna. Nawiasem mówiąc, nie chciałbym takiego transportu, tylko eleganckiego rozsypania prochów nad Fiordami Zachodnimi

Po tym, jak czytałem o przypadku śmierci angielskiego turysty, któremu źle udzielono pomocy lekarskiej w szpitalu, trochę się zacząłem zastanawiać nad islandzką służbą zdrowia. Jasne, to mógł być nagłośniony pojedynczy przypadek, ale mimo wszystko się zdarzył. A wydaje mi się, że jadę do kraju nad wyraz cywilizowanego - także w kwestii służby zdrowia. Tak czy owak mogę już chorować na co chcę od 21 lipca, a najlepiej po prostu chorować na Islandię - z tego nie mam zamiaru się leczyć.